hiçbir emâre, mahkemeler, zabıtalar, ehl-i vukuflar bulmamışlar. Yalnız, bir muallimin talebeleri ve darü’l-fünûn şakirtleri ve Kur’ân dersini veren hafızın hıfza çalışanları gibi, Risâle-i Nur Talebelerinde bir uhrevî kardeşlik var. Bunlara cemiyet namını veren ve onunla ittiham eden, bütün esnaf ve mekteplilere ve vâizlere siyasî cemiyet nazarıyla bakmak gerektir. Bunun için ben böyle asılsız ve mânâsız ittihamlarla buraya hapse gelenleri müdafaa etmeye lüzum görmüyorum.
Yalnız, hem bu memleketi, hem âlem-i İslâmı çok alakadar eden ve maddî ve mânevî bu vatana ve bu millete pekçok bereket ve menfaati tahakkuk eden Risâle-i Nur’u üç defa müdafaa ettiğimiz gibi tekrar aynı hakîkat ile müdafâamı men edecek hiçbir sebep yok ve hiçbir kanun ve hiçbir siyaset yasak etmez ve edemez.
Evet, biz bir cemiyetiz. Ve öyle bir cemiyetimiz var ki, her asırda üç yüz elli milyon dahil mensûpları var. Ve hergün beş defa namazla o mukaddes cemiyetin prensiplerine kemâl-i hürmetle alâkalannı ve hizmetlerini gösteriyorlar.
kudsî programıyla,birbirinin yardımına dualarıyla ve mânevî kazançlarıyla-koşuyorlar. İşte biz bu mukaddes
Mü’minler kardeştirler. (Hucurât Sûresi:10).