hatalar da olmuş. Fakat, Kur’ân’ın hurufat-ı kudsiyesinin yerine beşerin tercümesini ikame perdesi altında, noksan huruflarla, yeni hat altında, tahrifkârâne, ehl-i dalaletin tevilat-ı fâsideleri âyâtın sarahatini incitmelerine bakmıyor gibi, bîçare, mazlum bir adamın, kardeşlerinin îmânını kuvvetleştirmek için bir nükte-i î’câziyeyi beyan ettiği için, hizmet-i îmâniyesine fütur verecek derecede îtiraz, elbette değil öyle zatlar, belki zerre miktar insafı bulunan îtiraz edemez.
Benim şahsım için mûcib-i hayrettir ki, o îtiraz eden zat, benim silsile-i ilimde en mühim üstadım olan Şeyh Fehim’in (k.s.) tilmizi ve en ziyade merbut olduğum İmam-ı Rabbanî’nin (r.a.) bir talebesi olduğu halde, herkesten ziyade kusurlarıma, eski karışık hayatlarıma, taşkınlıklarıma bakmayarak, bütün kuvvetiyle imdadıma koşmak lazım iken, maattessüf, ondan tereşşuh eden bir îtiraz, bazı zayıf arkadaşlanmıza fütur ve ehl-i dalalete bir senet hükmüne geçtiğini çok teessüfle işittik.
Kastamonu Lahikası, s.115-117.
Risale-i Nur’ a ilişmek ve hizmetine mani olmak musîbetleri celb eder
Size ihtar ediyorum: Kur’ân’a dayanan Risâle-i Nur ile mübareze etmeyiniz. O mağlûp olmaz, bu