Felillâhilhamdü velminnetü, Kur’ân’ın i’câz-ı mânevîsinin feyziyle Risâle-i Nur mîzanları, dîn-i İslâmın ve hakâik-ı Kur’âniyenin meyvelerini ve neticelerini öyle bir tarzda göstermişlerdir ki, dinsiz dahi onlan anlasa, taraftar olmamak kâbil değil. Hem îman ve İslâmın delil ve bürhanlarını o derece kuvvetli göstermişlerdir ki, gayr-i müslim dahi anlasa, herhalde tasdik edecektir. Gayr-i müslim kaldığı halde, îman ve İslâmiyetin meyvelerini ve saadet-i dâreynin mehâsini gibi hoş ve şirin öyle neticelerini göstermişler ki, görenlere ve tanıyanlara nihayetsiz bir tarafgirlik ve iltizam ve teslim hissini verir. Ve silsile-i mevcudât gibi kuvvetli ve zerrât gibi kesretli îman verirler. Hattâ bâzı defa evrâd-ı şâh-ı Nakşibendîde, şehâdet getirdiğim vakit,
dediğim zaman, nihayetsiz bir tarafgirlik hissediyorum. Eğer bütün dünya bana verilse, bir hakîkat-i îmâniyeyi fedâ edemiyorum. Bir hakîkatin bir dakika aksini farzetmek, bana gâyet elîm geliyor. Bütün dünya benim olsa, birtek hakâik-ı îmâniyenin vücud bulmasına bilâ tereddüt vermesine, nefsim itaat ediyor.