edilmeye ve müderrisînin ağzından iktibas olmaya muhtaç olmadan herkes derecesine göre o ulûm-u âliyeyi, meşakkat ateşine lüzum kalmadan anlayabilir, kendi kendine istifade eder; muhakkik bir alim olabilir.
Sikke-i Tasdîk-ı Gaybî. s. 63.
Risâle-i Nur’da ekseriyet îtibariyle kendi kendine ders verip muallimlere ihtiyaç bırakmadığından, bu tedris vazifemde bana istirahat ve tebrik nevinde bir ihsan-ı İlâhî olarak bu acîb hastalık benim istirahatime medar oldu. Hem benim rûhuma geldi ki, Senin binler, belki yüz binler Saidcikler senin bedeline ders verecek ve konuşacaklar var. İhsan-ı İlâhî ile Risâle-i Nur, başka ilimler gibi meşakkatli derslere muhtaç değil.
Emirdağ Lâhikası-ll, s. 198.