bizlere, hem kudsî mesleğimize zararı dokunur, cezası olarak aksi maksadıyla tokat yer.
Şûâlar, s. 265.
Risâletü’n-Nur şakirtlerinin, hüsn-ü hizmetine acele bir mükâfat gördüklerı gibi, hizmette kusur edenler dahi tokat yediklerini, Isparta’da olduğu gibi burada dahi gözümüzle gördük...
İkincisi
: Üstadımıza ve Risâle-i Nur’a dört beş sene hizmet eden ve okutturan ve cidden taraftar bulunan bir zât, elinde dîne ait bir gazete ile geldi. Risâle-i Nur’un mesleğine muhalif bir cereyanın sahiplerine taraftarâne bir tavır gösterdiği zaman, Üstadımın canı çok sıkıldı. Bir iki gün sonra şiddetli, fakat şefkatli bir tokat yedi. Bir doktor ona dedi ki, "Eğer ameliyat yaptırmazsan yüzde yüz ölüm var." O da bilmecburiye ameliyat yaptırdı. Fakat şefkat ciheti imdada yetişerek, çabuk kurtuldu.
Üçüncüsü
: Bir memur Risaletü’n-Nur’u kemal-i iştiyakla okurdu. Hem, Üstad ile görüşmeye ve tam ders almaya çalışıyordu. Birden, bir komiser tarafından ona evham verildi. O da görüşmeyi ve okumayı bırakıp başka şehre giderken, birden, sebepsiz bir taızda bir ayağı kınldı, bir ay çekti. Yine şefkat yâr oldu ki, şimdi tekrar okumaya şevk ile başladı.
Sikke-i Tasdîk-ı Gaybî, s. 30.