-1- yani, "İzdivâc ediniz; ben sizin çokluğunuzla iftihar ederim" buyurmasını; tesettürsüzlük izdivâcı çoğaltmayıp pek azalttığını, çünkü serseri asrî bir genç dahi refikasının gâyet nâmuslu olmasını istediğini; ve kadın ise, erkeğin çoluk ve çocuk ve malına ve herşeyine dâhilî muhâfız olduğundan, kadında sadâkat ve emniyet lâzım olduğunu; tesettürsüzlük ve açık saçıklık ve hayâsızlık ise, o sadâkati ve emniyeti kırdığından, erkeğe vicdan azâbı çektirdiğini ve kadınlarda şecaat ve sehâvet, o sadâkat ve emniyeti ihlâl ettiğini; ve memleketimizin Avrupa’ya kıyas edilemeyeceğini, eğer kıyas edilse, neslin zaafına ve kuvvetin sukûtuna sebep olacağını; ve şehirliler köylülere kıyas edilemeyeceğini, çünkü köylüler maîşet meşgalesiyle uğraştığından, sanat ile iştigal eden şehirliler onlara kıyas edilemeyeceğini; ve daha çok hikmetlerini gâyet katî ispat eder.
Rüştü
Ehl-i îmân âhiret hemşirelerim olan kadınlar tâifesi ile bir muhâveredir.
Risâle-i Nur’un mühim bir esası şefkat olması ve kadınlar tâifesinin şefkat kahramanları bulunmaları cihetiyle fıtraten Risâle-i Nur’la alâkaları bulunduğunu; fakat bazı fena cereyanlarla o kıymetli seciyenin sû-i istimâl edildiğini; ve kadınların saâdet-i uhreviyesi gibi saâdet-i dünyeviyelerinin de çâre-i yegânesi, dâire-i İslâmiyedeki terbiye-i dîniye olduğunu izah eden kıymetli bir mektuptur.
Yirmi Beşinci Lem’a
Yirmi Beş Devâyı hâvîdir. Bu risâle,
-2-
gibi âyetler, ehl-i îmanın musîbetleri musîbet olmadığını, belki bir ihtâr-ı Sübhânî ve iltifât-ı Rahmânî olduğunu gösterir. Gâyet muknî bir tefsir ve o ehli îmânın on kısmından bir kısrrıını teşkil eden musîbetzedelere karşı mânevî bir tiryak ve gâyet nâfı bir eczahane gibi olduğunu, hattâ herbir devâ, ayrı ayrı binler çeşit ilâçlar gibi hâsiyetlerini gösteren bir eczahâne hükmünde ve Kur’an-ı Mu’cizü’1-Beyânın eczahane-i kübrâsı olan
1 Keşfü’l-Hafâ,1:318.
2 Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.
O sabredenler ki, başlarına bir musîbet geldiğinde "Biz Allah’ın kullarıyız; sonunda yine Ona döneceğiz" derler. (Bakara Sûresi:156.)